Laboratorium Badań Materiałowych (LBM)
Kierownictwo LBM
Kierownik Zakładu
dr hab. inż. Łukasz Kurpaska, prof. NCBJ
e-mail: lukasz.kurpaska@ncbj.gov.pl
Kierownik Pracowni Badań Strukturalnych, Korozyjnych i Chemicznych
dr hab. inż. Jarosław Jasiński, prof. NCBJ
e-mail: jaroslaw.jasinski@ncbj.gov.pl
Kierownik Pracowni Badań Nieniszczących
mgr inż. Marcin Kowal
e-mail: marcin.kowal@ncbj.gov.pl
Kierownik Pracowni Badań Mechanicznych
dr inż. Małgorzata Frelek-Kozak
e-mail: malgorzata.frelek@ncbj.gov.pl
Sekretariat LBM
Elżbieta Szulim
e-mail: elzbieta.szulim@ncbj.gov.pl, tel. (22) 273 10 62
Informacje podstawowe
Laboratorium Badań Materiałowych (LBM) Narodowego Centrum Badań Jądrowych zlokalizowane jest na terenie Ośrodka Badawczego w Świerku, położonego w odległości około 5 km na północny wschód od Otwocka oraz w odległości około 30 km na południowy wschód od Warszawy. LBM prowadzi prace naukowo-badawcze, reatestacyjne i diagnostyczne materiałów konstrukcyjnych i ich połączeń spawanych, w zakresie szeroko pojętego materiałoznawstwa, stosując metody niszczące i nieniszczące. Badaniom poddawane są materiały nie napromienione oraz w stanie napromienionym.
W skład LBM wchodzi Pracownia Badań Strukturalnych, Chemicznych i Korozyjnych; Pracownia Badań Mechanicznych; Pracownia Badań Nieniszczących oraz Pracowania Komór Gorących składająca się z zespołu 12 komór ołowianych o osłonności maksymalnej do 100 Ci (3,7×1012 Bq), wyposażonych w odpowiednie instalacje technologiczne i połączonych ze sobą tunelem transportowym. Komory wyposażone są w aparaturę do badań własności napromienionych materiałów konstrukcyjnych.
Od ponad trzydziestu lat LBM posiada akredytację Polskiego Centrum Akredytacji (PCA) jako akredytowane laboratorium badawcze (AB 025). Polskie Centrum Akredytacji jest sygnatariuszem wielostronnych porozumień w ramach organizacji międzynarodowych działających w obszarze akredytacji tj.: EA MLA, IAF MLA oraz ILAC MRA. Z tego powodu wyniki akredytowanej działalności, umieszczane na wydawanych przez LBM sprawozdaniach z badań są opatrzone oprócz znaku akredytacji PCA znakiem ILAC MRA, a przez to uznawane i honorowane za granicą.
Laboratorium Badań Materiałowych oferuje usługi badawcze podmiotom komercyjnym oraz partnerom naukowym. Naszym klientom zapewniamy niezależne, bezstronne i rzetelne wykonywanie badań dzięki wdrożonemu systemowi zarządzania, zgodnie z deklarowaną Polityką Jakości i wymaganiami normy PN-EN ISO/IEC 17025:2018–02. Laboratorium zachowuje spójność pomiarową zgodnie z wymogami stosownych procedur własnych oraz wymaganiami Polskiego Centrum Akredytacji.
Pracownicy LBM uczestniczą w krajowych i międzynarodowych projektach naukowych finansowanych przez Narodowe Centrum Nauki, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, Fundację na rzecz Nauki Polskiej, instrumenty H2020 i Ambasadę Francji w Polsce. Badania prowadzone przez pracowników LBM skupiają się na ocenie wpływu defektów radiacyjnych nowych materiałów takich jak: stale ODS, stopy niklu i cyrkonu, stale martenzytyczno-ferrytyczne, powłoki Al2O3 oraz grafit. W LBM produkowane są nowoczesne materiały za pomocą metody druku 3D, a wraz z instytucjami współpracującymi produkujemy materiały metodami SPS i HIP. Współpraca prowadzona jest z wiodącymi uczelniami i instytutami polskimi (PW, AGH, WAT, IPPT, ITME) oraz międzynarodowymi instytutami naukowymi (CEA, VTT, IIT, ORNL, JRC, JAEA, czy CHRTEM).
LBM aktywnie współpracuje z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, które w ramach dotacji celowej SPUB wspiera rozwój nowych metod badawczych i pozwala na utrzymanie nowoczesnej aparatury naukowej, m.in. jedynego w Polsce zespołu Komór Gorących. Komory wyposażone są w zawansowany sprzęt pomiarowy i umożliwiają przeprowadzenie szeregu pomiarów właściwości fizycznych, mechanicznych i strukturalnych materiałów aktywnych. LBM zostało zaprojektowane i zbudowane w latach 80 XX wieku w celu badania tzw. próbek świadków pochodzących z energetycznych reaktorów jądrowych. Ocena właściwości próbek świadków prowadzona na przestrzeni lat eksploatacji reaktora umożliwia tym samym ocenę stanu degradacji materiałów konstrukcyjnych reaktora. Jest to zatem jedna z procedur monitorowania bezpieczeństwa pracy instalacji jądrowej.